من یــــــــــه دختــــــــــرم
با کابوس خیانت و هـــــــزاران ارزوی
گــــــــــور به گــــــــــــور شده
نه چشــــم هــــای ابــــی دارمــــ
نه کفـــــــش پاشنه بلنـــــــــــــد...
کتــــــــــــــــونی میپوشم
رو چمـــــــــنا غلـــــت میزنم
خالصــــــــــــــــانه همینم...
«مـــــــــــــن دختــــــــــــــــــرم»
سلام دوستای عزیزم لطفا نظراتتونو به من بگید
خواهش میکنم
دوستتون دارم بای ...............................
سادگیم را.....
زود باوریم را....
یکرنگیم را.....
به پای حماقتم نگذار.....
انتخاب خودم است!!
انتخاب کرده ام که ساده باشم و دیگران را دور نزنم.....
و گرنه بد بودن و آزار و فریب دیگران آسان ترین کار دنیاست......
بلد بودن نمیخواهد.....!!!
همه چیز که بازیچه نیست......
این را پروانه ای میگفت که بالهایش در دست کودکی جا مانده بود.....!
ﮐﻢ ﮐﻢ ﯾﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ.......!!!
ﺑﺎ ﺁﺩﻣﻬﺎ ........
ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻢ ، ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ......!
ﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭ........
ﺧـــﻮﺏ........
ﮔـــــــﺮﻡ........
ﻣﻬـــــﺮﺑﺎﻥ.........
ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻤﺎﻧﻘﺪﺭ........
ﺑـد........
ﺳــــﺮﺩ.......
ﺗﻠـــــــــﺦ.....ر
ﻣﯿﮕـــﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺁﺭﺍﻣــﺶ ﺧـــﻮﺩﺗﻢ ﮐﻪ ﺷـــﺪﻩ ﺑﺒـــﺨﺶ
ببخش ﻭ ﻓــﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻦ
از خطاش بگذر...
ﻭﻟـــﯽ ﻭﻗﺘـــﯽ ﺍﺯ ﮐﺴــﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﻗـــﻊ ﻧــــﺪﺍﺭﯼ
ﻣﯿــــﺮﻧﺠــی
وقتی کسی آزارت میده که فکر میکردی کنارته
ﻫــﺮ ﭼﻘـــﺪﺭ ﻫـــﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﺑﺒﺨـــﺸﯽ ﻭ
ﻓـــﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨـــﯽ ﻧﻤﯿـــﺸﻪ
نه اینکه نخوای...
نه...
نمیشه!!!
به خودت میگی بخشیدمش
به خودت میگی حتما اونم دلایلی داره...
اما ﺍﻧﮕـــﺎﺭ ﺩﺍﺭﯼ ﺧــــﻮﺩﺗﻮ ﮔــــﻮﻝ ﻣﯿــــﺰﻧﯽ
میدونین
ﻭﻗﺘـــــﯽ ﺍﺯ ﯾـــــﻪ عزیز ﻣﯿـــــــﺮﻧﺠﯽ...
ﺣﺘـــﯽ ﺍﮔﻪ ﺑﮕــــﯽ ﺑﺨـــــﺸﯿﺪﻣـــﺶ
یه حسی
ﯾﻪ ﭼــــﯿﺰﯼ
ﺗﻪ ﺩﻟــــﺖ ﻣﯽ ﻣـــﻮﻧﻪ
ﮐﯿـــــــﻨﻪ ﻧﯿـــﺴﺖ ...
تنفر نیست...
یه چیزی مثل یه خراش...
ﯾﻪ ﺟــــــــﺎﯼ ﺯﺧـــــﻢ ...
آره یه جای زخم تو قلبت
ﯾﻪ ﭼﯿــــــﺰﯼ ﮐﻪ ﻧﻤﯿـــــــﺬﺍﺭﻩ ﺍﻭﺿـــــــﺎﻉ ﻣﺜﻞﻗﺒــــﻞﺑﺸــــﻪ
ﻫـــــﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻼﺵ ﮐﻨــــﯽ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺑﮕﯽ ﻧـــﻪ اینطور نیست ...
هر چقدر با خودت بگی درست میشه
ﺑﯽ ﻓﺎﯾـــــــﺪﻩ ﺳﺖ!!!
ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﯾﻦ ﻭﺳـــــﻂ ﺍﺯ ﺑﯿــــﻦ ﺭﻓﺘـــــﻪ
یه چیزی دیگه سرجاش نیست
ﻭ ﺟﺎﯼ ﺧــــﺎﻟﯿــــﺶ ﺗﺎ ﻫﻤﯿـــــﺸﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﮑــــﻨﻪ
شاید تا قیامت...
ﯾــــﻪ ﭼﯿـــــــﺰﯼ ﻣﺜـــــــﻞ
""ﺣـــــــــﺮﻣـــــﺖ""ر
این نوشته رو جایی خوندم با یکم تغییر حال این روزهای منه...
می ترسم از آدم ها ...
آدم هایی که دست می گذارند روی تنهایی ات ...
مجوزِ ورود می گیرند ...
و تنهاترت می کنند ...
آدم هایی که سایه می اندازند روی سرت ...
و بی تفاوت، سایه سنگین می کنند ...
آدم هایی که ساده می گیری بودنشان را...
و سخت می کنند گذرِ لحظه هایت را ...
آدم هایی که کوهِ معرفت می شوی برایشان ...
و آنها مدام می لرزانندت با آتشفشانِ بی معرفتی هاشان ...
آدم هایی که به هزار و یک خاطره، دلبستۀ شان می شوی…
و انها بی تفاوت میگذرند و میروند ...
نمیدانستم دلتنگی، دل نازکم میکند...
انقدر که به هر بهانه کوچکی چانه ام بلرزد و چشم هایم خیس اشک شود..!!
نمیدانستم دلتنگی، ضعیفم میکند...
آنقدر که کوه استوار غرورم کمر خم کند..!!
نمیدانستم دلتنگی، کودکم میکند...
انقدر که ساعتها گوشه ای بنشینم و با همه دنیا قهر کنم..!!
نمیدانستم...........!!
ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ;
ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪِ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ
ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺛﺒﺖِ ﻭﺟﻮﺩﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ
ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ
ﺗﻠﺦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ ام
ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﺑﺮﯾﺪﻩ ام
روزها یکی پس از دیگری به پایان
می رسند...
و در پی روزها
عمر من است که میگذرد
ولی من سالهاست عادت کرده ام
واقعا عادت کردم!!
نمیخواهم بازیچه کسی شوم
نمیخواهم دروغ بشنوم
اطرافم پر است از آدمهای دروغ
نگرانی های دروغ
دوستت دارم های دروغ
محبت های دروغ
حرفهایی که فقط ....
من اینها را نمیخواهم
من به زندگی خودم عادت کردم
سخت است اما تحمل میکنم
عادت کردم تنها باشم
تا بعد کسى منت محبتش رو سرم نزاره
عادت کردم به خیلى ها سر نزنم
و پى خیلى کارا رو نگیرم ...
عادت کردم که شبا بدون شب بخیر بخوابم
عادت کردم بی دلیل بخندم
و با دلیل گریه کنم
عادت کردم بفهمم و فهمیده نشم
عادت کردم از نظر خیلی‌ها زندگی نکنم
شاید سخت باشه
ولی عادت کردم!!!
ر